یه جمله ی معروف میگه که: "از عیب های دنیا، همین بس که بی وفاست!"
البته همونطور هم که در واقعیت می بینیم، هیچ چیز در دنیا پایدار نیست و همه چیز مدام در حال تغییر و تحوّله، که لزوماً هم چیز بدی نیست...
اما از طرفی، می دونیم که نقش خود انسان و اراده ی اون در زندگیش خیلی مهمه، و به همین خاطره که یه عده زندگی خوبی دارن و یه عده نه، بعضی ها احساس رضایت و خوشبختی دارن و بعضی ها نه.
بعضی ها فقط بلدن مدام غر بزنن و دیگران، خدا، زندگی و دنیا رو مقصر بدونن ولی انگار خودشون و رفتار خودشون هیچ تقصیری در این بین نداشت!
البته یه چیزی هم هست، "بی وفایی" دنیا فقط تفسیر ماست، وگرنه وقتی تغییر جزء جداناپذیر ماهیت و ذات چیزی باشه، نمیشه اون رو بد دونست. حتی روح و نیروی جاودانه ی زندگی هم تغییر می کنه. پس تفسیر ما همیشه خود حقیقت نیست، بلکه فقط درک و پنداریه از حقیقت. مثلاً تاریکی شب به خودی خود نه خوبه نه بد، بلکه بستگی به تفسیر ما و هم چنین موقعیت ما داره، مثلاً اگه شب تو حموم و در حال اصلاح صورت باشیم و یهو برق بره و همه جا تاریک شه، طبیعیتاً حالمون گرفته میشه!
ولی همین دنیا با تمام بی وفاییش، بازم از خیلی از انسان ها مهربون تره! اگه واقع بین باشیم، می بینیم که بهترین غذاها تو طبیعت واسه هر موجود مهیّا شده (و از جمله میوه جات برای انسان)، خیلی امکانات و قابلیت ها هم در طبیعت و هم در ذات خود انسان وجود داره که متأسفانه آدم یا استفاده نمی کنه یا اینکه به طور نادرست و اشتباه ازشون استفاده می کنه، مثلاً همین نفت که این همه محصولات مختلف میشه ازش تولید کرد و تازه این هنوز بخشی از پتانسیل واقعی این ماده هست که بشر کشف کرده، بیشتر از 80 درصدش الکی داره تو موتور ماشین های فرسوده و تکنولوژی های قدیمی دود میشه میره تو هوا! تکنولوژی جدیدتر هست منتها به پول اهمیت بیشتری از رفاه و زندگی انسان ها داده شده و همچنان چسبیدن به تکنولوژی های عقب مانده ی قدیمی که فقط جیب یه عده ی خاص رو پر کنه! و همینطور، خیلی از استعدادها و خلاقیت های آدم ها هم تو دنیای پول پرست ها، نادیده گرفته میشه و فرصت ها همینجور پشت سر هم از دست میره...
به قول مولوی:
البته همونطور هم که در واقعیت می بینیم، هیچ چیز در دنیا پایدار نیست و همه چیز مدام در حال تغییر و تحوّله، که لزوماً هم چیز بدی نیست...
اما از طرفی، می دونیم که نقش خود انسان و اراده ی اون در زندگیش خیلی مهمه، و به همین خاطره که یه عده زندگی خوبی دارن و یه عده نه، بعضی ها احساس رضایت و خوشبختی دارن و بعضی ها نه.
بعضی ها فقط بلدن مدام غر بزنن و دیگران، خدا، زندگی و دنیا رو مقصر بدونن ولی انگار خودشون و رفتار خودشون هیچ تقصیری در این بین نداشت!
البته یه چیزی هم هست، "بی وفایی" دنیا فقط تفسیر ماست، وگرنه وقتی تغییر جزء جداناپذیر ماهیت و ذات چیزی باشه، نمیشه اون رو بد دونست. حتی روح و نیروی جاودانه ی زندگی هم تغییر می کنه. پس تفسیر ما همیشه خود حقیقت نیست، بلکه فقط درک و پنداریه از حقیقت. مثلاً تاریکی شب به خودی خود نه خوبه نه بد، بلکه بستگی به تفسیر ما و هم چنین موقعیت ما داره، مثلاً اگه شب تو حموم و در حال اصلاح صورت باشیم و یهو برق بره و همه جا تاریک شه، طبیعیتاً حالمون گرفته میشه!
ولی همین دنیا با تمام بی وفاییش، بازم از خیلی از انسان ها مهربون تره! اگه واقع بین باشیم، می بینیم که بهترین غذاها تو طبیعت واسه هر موجود مهیّا شده (و از جمله میوه جات برای انسان)، خیلی امکانات و قابلیت ها هم در طبیعت و هم در ذات خود انسان وجود داره که متأسفانه آدم یا استفاده نمی کنه یا اینکه به طور نادرست و اشتباه ازشون استفاده می کنه، مثلاً همین نفت که این همه محصولات مختلف میشه ازش تولید کرد و تازه این هنوز بخشی از پتانسیل واقعی این ماده هست که بشر کشف کرده، بیشتر از 80 درصدش الکی داره تو موتور ماشین های فرسوده و تکنولوژی های قدیمی دود میشه میره تو هوا! تکنولوژی جدیدتر هست منتها به پول اهمیت بیشتری از رفاه و زندگی انسان ها داده شده و همچنان چسبیدن به تکنولوژی های عقب مانده ی قدیمی که فقط جیب یه عده ی خاص رو پر کنه! و همینطور، خیلی از استعدادها و خلاقیت های آدم ها هم تو دنیای پول پرست ها، نادیده گرفته میشه و فرصت ها همینجور پشت سر هم از دست میره...
به قول مولوی:
نعمت از دنیا خورد عاقل نه غم // جاهلان محروم مانده در ندم
می بینیم که اینها تماماً بستگی داره به اراده ی خود انسان ها، و مطمئناً کار دنیا نیست! دنیا واقعاً مهربونه ولی به شرطی که آدم بهش وابسته نشه! چون انسان زنده هست و از جنس زندگیه، و بنابر این وابستگی "بی وفایی" تولید می کنه! ولی استفاده و بهره مندی، فقط لذت تولید می کنه، که دنیا هم هیچ مخالفتی با لذت نداره! و می بینیم که همین دنیا با وجود تمام نقص ها و ناپایداریش، انواع و اقسام نعمت ها رو برامون فراهم کرده که ما راحت تر زندگی کنیم و بیشتر شکرگزار زندگی باشیم...
پس حداقل کاری که می تونیم بکنیم، اینه که سعی کنیم خودمون بی وفا نباشیم! در این صورت طبق قانون جذب، وفا و صداقت بیشتری جذب خواهیم کرد. یا به قول معروف:
"برای اینکه دوستان خوبی پیدا کنید، نخست خودتان باید دوست خوبی باشید!"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر