تازگی ها همه ی کنجدها رو نمک می زنن، بنابر این ما اول می شوریمشون و بعد می ذاریم جلو آفتاب (یا در صورت ابری بودن هوا، پشت بخاری) تا خشک بشه و قابل مصرف. حالا نمی دونم که آیا این نمک از خاصیت های کنجد خام کم می کنه یا نه، ولی گویا با این شیوه ی انبار داری، هیچ جونوری نمیره طرفش! پس لازمه در مورد خشکبار همیشه محتاط باشیم با هرگونه ماده ی افزودنی مضر...
قبلاً در مورد نمک نوشته بودم که نیاز بدن انسان نیست و بر اساس بسیاری از تحقیقات و شواهد، نمک در بدن تجزیه نمیشه و تأثیرات منفی زیادی بر بیوشیمی بدن داره. مهم ترین علت مصرف نمک توسط انسان ها برای پختن غذاست! چرا که هیچ غذای پخته ای بدون نمک خوشمزه نخواهد بود، پس می بینیم که تا چه حد ذائقه ی بشر رو خراب کرده این ماده ی معدنی غیر زنده و این روش مسخره ی مصرفش!
در طبیعت، پستاندارانی مثل آهو، بز و گاو گاهی اوقات که سنگ نمک رو می بینن، اون رو می لیسن. حالا اینکه علتش چیه دقیقاً مشخص نیست، ولی مطمئناً انسان خوشش از این کار نمیاد! بلکه نمک رو می ریزن تو غذا تا خودشون رو بیشتر گول بزنن، وگرنه هیچ کس نمی تونه نمک رو به تنهایی بخوره و اصلاً یه حالت بدی به آدم دست میده اگه بخواد همینطوری خالی نمک بخوره!
اما یه تجربه و کشف جالب اینکه، مادرم از همون کنجدهای شور که واقعاً بیش از حد نمک داشتن، ریخت تا قناریمون بره بخوره. قناری خانم ما! یه نوک زد ولی بدش اومد و دیگه نخورد. امروز که همون کنجدها رو بعد از شستن و جدا شدن نمکشون گذاشته بودیم خشک بشه، ریختیم جلوش و با اشتیاق خورد!
این نشون میده که ذائقه ی طبیعی چقدر راهنمای خوبی هست برای هر موجود، و تا حالا فقط انسان بوده که ذائقش رو فریب داده!
به امید پایان تمام فریب ها!
قبلاً در مورد نمک نوشته بودم که نیاز بدن انسان نیست و بر اساس بسیاری از تحقیقات و شواهد، نمک در بدن تجزیه نمیشه و تأثیرات منفی زیادی بر بیوشیمی بدن داره. مهم ترین علت مصرف نمک توسط انسان ها برای پختن غذاست! چرا که هیچ غذای پخته ای بدون نمک خوشمزه نخواهد بود، پس می بینیم که تا چه حد ذائقه ی بشر رو خراب کرده این ماده ی معدنی غیر زنده و این روش مسخره ی مصرفش!
در طبیعت، پستاندارانی مثل آهو، بز و گاو گاهی اوقات که سنگ نمک رو می بینن، اون رو می لیسن. حالا اینکه علتش چیه دقیقاً مشخص نیست، ولی مطمئناً انسان خوشش از این کار نمیاد! بلکه نمک رو می ریزن تو غذا تا خودشون رو بیشتر گول بزنن، وگرنه هیچ کس نمی تونه نمک رو به تنهایی بخوره و اصلاً یه حالت بدی به آدم دست میده اگه بخواد همینطوری خالی نمک بخوره!
اما یه تجربه و کشف جالب اینکه، مادرم از همون کنجدهای شور که واقعاً بیش از حد نمک داشتن، ریخت تا قناریمون بره بخوره. قناری خانم ما! یه نوک زد ولی بدش اومد و دیگه نخورد. امروز که همون کنجدها رو بعد از شستن و جدا شدن نمکشون گذاشته بودیم خشک بشه، ریختیم جلوش و با اشتیاق خورد!
این نشون میده که ذائقه ی طبیعی چقدر راهنمای خوبی هست برای هر موجود، و تا حالا فقط انسان بوده که ذائقش رو فریب داده!
به امید پایان تمام فریب ها!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر