"گذشت کردن" یکی از اعمال پسندیده ای هست که باعث میشه آدم نیمه ی پر لیوان رو ببینه و برای سالم سازی فکر بسیار مؤثره، من خودم تا الآن این قضیه رو به این خوبی درک نکرده بودم. چرا؟ برای این که هنوز دیدگاهم به اندازه ی کافی رشد نکرده بود (هر چند معتقدم که الآن تازه رسیدم به اول راه!)
از طرفی گذشت کردن اونقدرها هم ساده نیست، به خصوص اگه اعمال ناپسند و زیانکار دیگران بخش قابل توجهی از زندگی ما رو تحت تأثیر قرار بده.
واضح و مبرهنه که هر فردی باید راه درست زندگی خودش رو بر پایه ی بی آزاری ادامه بده، ولی خب اگه طرف هنوز به این حد کمال نرسیده که درک کنه حق نداره دیگران رو آزار بده، به هر حال ما هم چنان می تونیم گذشت داشته باشیم، ضمن اینکه تسلیم آزار و اذیّت ها هم نشیم تا آسیبی نبینیم، چون در غیر اینصورت، گذشت هم برامون لذتبخش نخواهد بود.
جمله ای هست در مورد فراموش کردن بدی ها و آزارهای دیگران، که میگه:
"دیگران را ببخش، نه به این دلیل که آنها کار درستی انجام داده اند، بلکه به این دلیل که تو سزاوار آرامشی!"
یه جمله ی دیگه هم هست که هر چند طنزه، ولی درونمایه داره! که میگه:
"دیگران رو ببخش، نه به دلیل این که سزاوار بخشش هستند، به دلیل اینکه.... گور باباشون!"
حالا در هر صورت، اگه با وجود تمام ظلم های اجتماعی و رفتارهای بد دیگران و درخواست های خودخواهانه ی بعضی ها، باز هم تسلیم شرایط نامطلوب نشیم و راه خودمون رو به هر روش ممکن بریم، به هر حال وقتی به هدفمون برسیم و کنترل زندگی خودمون رو در دست داشته باشیم، اینطور مسائلی دیگه بی اهمیّت میشه و واقعاً هم ارزش نداره وقت و انرژی ارزشمند خودمون رو به جای مسائل اساسی و مهم، تبدیل به پارازیت برای همچین مسائل پوچی بکنیم!
این کاریه که خود من تا حالا انجام دادم و خوشبختانه موفق هم بودم، امیدوارم در بقیه ی مراحل زندگیم هم بدون کمترین آزار و اذیتی نسبت به دیگران، راه خودم رو برم و به اهداف و آرزوهام برسم. البته خیلی وقت ها دچار این اشتباه شدم که بیش از حد وقتم رو برای ناراحتی درباره ی شرایط نامطلوب تلف کردم که واقعاً یه مقداری تأثیر منفی هم داشت، ولی خب به هر حال تا حدی جبران شده و امیدوارم در آینده به طور کامل جبران بشه...
از طرفی گذشت کردن اونقدرها هم ساده نیست، به خصوص اگه اعمال ناپسند و زیانکار دیگران بخش قابل توجهی از زندگی ما رو تحت تأثیر قرار بده.
واضح و مبرهنه که هر فردی باید راه درست زندگی خودش رو بر پایه ی بی آزاری ادامه بده، ولی خب اگه طرف هنوز به این حد کمال نرسیده که درک کنه حق نداره دیگران رو آزار بده، به هر حال ما هم چنان می تونیم گذشت داشته باشیم، ضمن اینکه تسلیم آزار و اذیّت ها هم نشیم تا آسیبی نبینیم، چون در غیر اینصورت، گذشت هم برامون لذتبخش نخواهد بود.
جمله ای هست در مورد فراموش کردن بدی ها و آزارهای دیگران، که میگه:
"دیگران را ببخش، نه به این دلیل که آنها کار درستی انجام داده اند، بلکه به این دلیل که تو سزاوار آرامشی!"
یه جمله ی دیگه هم هست که هر چند طنزه، ولی درونمایه داره! که میگه:
"دیگران رو ببخش، نه به دلیل این که سزاوار بخشش هستند، به دلیل اینکه.... گور باباشون!"
حالا در هر صورت، اگه با وجود تمام ظلم های اجتماعی و رفتارهای بد دیگران و درخواست های خودخواهانه ی بعضی ها، باز هم تسلیم شرایط نامطلوب نشیم و راه خودمون رو به هر روش ممکن بریم، به هر حال وقتی به هدفمون برسیم و کنترل زندگی خودمون رو در دست داشته باشیم، اینطور مسائلی دیگه بی اهمیّت میشه و واقعاً هم ارزش نداره وقت و انرژی ارزشمند خودمون رو به جای مسائل اساسی و مهم، تبدیل به پارازیت برای همچین مسائل پوچی بکنیم!
این کاریه که خود من تا حالا انجام دادم و خوشبختانه موفق هم بودم، امیدوارم در بقیه ی مراحل زندگیم هم بدون کمترین آزار و اذیتی نسبت به دیگران، راه خودم رو برم و به اهداف و آرزوهام برسم. البته خیلی وقت ها دچار این اشتباه شدم که بیش از حد وقتم رو برای ناراحتی درباره ی شرایط نامطلوب تلف کردم که واقعاً یه مقداری تأثیر منفی هم داشت، ولی خب به هر حال تا حدی جبران شده و امیدوارم در آینده به طور کامل جبران بشه...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر