در زبان فارسی داریم:
ز ورزش مرد را بود راستی/ ز سستی کژی زاید و کاستی
"مغز سالم در بدن سالم."
"بدن سالم، جامعه ی سالم."
اینطور جملاتی به خوبی و خیلی واضح به ما میگن که سلامت جسمی و روحی با هم در ارتباطه، یعنی نمیشه آدم جسمش ناسالم باشه و فکرش سالم، و یا بالعکس. اگرچه ممکنه این ارتباط واضح در دوره های زمانی کوتاه خودش رو نشون نده، ولی در سنین بالا رابطه ی بین فکر و سلامتی جسمی به خوبی هویدا میشه.
اگرچه هیچ حرفی به طور مطلق درست نیست و همیشه استثنائاتی هم وجود داره، اما به عنوان یک اصل کلی که در 99 درصد مواقع درسته، آدم خوب، یعنی آدمی که واقعاً و در باطن خوب باشه (و نه به طور ریاکارانه) منطقاً باید از سلامت جسمی خوبی هم باشه، چون کسی که بخواد خوب باشه لازمه که برای خودش هم آدم خوبی باشه و به سلامتیش اهمیّت بده. آدم های خوب زیادی می شناسیم که بی آزارن و حتی به دیگران هم خیلی کمک می کنن، ولی سالم نیستن. دلیلش اینه که اینطور آدم هایی هنوز اون طور که باید "خوب" نیستن، و اگرچه هیچ کس به طور کامل و مطلق خوب یا بد نیست، ولی برای چنین افرادی، داشتن یه رژیم غذایی و سبک زندگی سالم کافیه تا به آدم های خیلی بهتری تبدیل بشن و بعد از اون خودشون متوجه میشن که چقدر بیشتر می تونن به خودشون و به جهان کمک کنن...
در داستان های قدیمی می بینیم که پیامبرها و یا اشخاص برتر جوامع، عمر طولانی تری نسبت به بقیه ی مردم اون زمان داشتن و وقتی بررسی می کنیم و می بینیم چقدر پرهیز غذایی در امور معنوی و دین های مختلف، مهم محسوب شده اونم با توجه به اینکه در طول تاریخ تحریف های زیادی در آموزه های مختلف به وجود اومده، می تونیم این نتیجه رو بگیریم که آدم های خوب که به فکر سلامتی و زندگی خودشون هم هستن، می تونن عمر طولانی و سالمی داشته باشن. نیکی کردن به دیگران، دید و بازدید از افرادی که دوستشون داریم، انجام فعالیت های مفید و ارزشمند (که رضایت شغلی رو به دنبال داره)، همه و همه از افسردگی جلوگیری می کنن و کمک می کنن به شاد بودن و می دونیم شاد بودن بر روی بهبود کارکرد بدن تأثیر به سزایی داره.
اگه بخوام در مورد خودم صادقانه بگم، تا پارسال در سلامتیم مشکلات زیادی داشتم که بعد از گیاهخوار شدنم خوشبختانه خیلی هاشون حل شد. الآن که بررسی می کنم، احساس می کنم اون موقع که مریض بودم، رفتارم هم خیلی خوب نبوده که الآن در حال اصلاح شدن هستم. هم چنین، هنوز به سلامتی کامل نرسیدم چون مثلاً ورزش و خواب منظم رو هنوز خیلی دنبال نکردم، که امیدوارم اونها رو هم به طور پیوسته پیگیر بشم و در آینده آدم بهتری بشم.
آدم خوب به نظر من دلیلی نداره از بیماری بترسه، چون رنج و بیماری چیزی نیست به جز تاریکی، و وقتی نور جای تاریکی رو بگیره، دیگه رنجی در کار نخواهد بود...
باشد که رستگار شویم!
اگرچه هیچ حرفی به طور مطلق درست نیست و همیشه استثنائاتی هم وجود داره، اما به عنوان یک اصل کلی که در 99 درصد مواقع درسته، آدم خوب، یعنی آدمی که واقعاً و در باطن خوب باشه (و نه به طور ریاکارانه) منطقاً باید از سلامت جسمی خوبی هم باشه، چون کسی که بخواد خوب باشه لازمه که برای خودش هم آدم خوبی باشه و به سلامتیش اهمیّت بده. آدم های خوب زیادی می شناسیم که بی آزارن و حتی به دیگران هم خیلی کمک می کنن، ولی سالم نیستن. دلیلش اینه که اینطور آدم هایی هنوز اون طور که باید "خوب" نیستن، و اگرچه هیچ کس به طور کامل و مطلق خوب یا بد نیست، ولی برای چنین افرادی، داشتن یه رژیم غذایی و سبک زندگی سالم کافیه تا به آدم های خیلی بهتری تبدیل بشن و بعد از اون خودشون متوجه میشن که چقدر بیشتر می تونن به خودشون و به جهان کمک کنن...
در داستان های قدیمی می بینیم که پیامبرها و یا اشخاص برتر جوامع، عمر طولانی تری نسبت به بقیه ی مردم اون زمان داشتن و وقتی بررسی می کنیم و می بینیم چقدر پرهیز غذایی در امور معنوی و دین های مختلف، مهم محسوب شده اونم با توجه به اینکه در طول تاریخ تحریف های زیادی در آموزه های مختلف به وجود اومده، می تونیم این نتیجه رو بگیریم که آدم های خوب که به فکر سلامتی و زندگی خودشون هم هستن، می تونن عمر طولانی و سالمی داشته باشن. نیکی کردن به دیگران، دید و بازدید از افرادی که دوستشون داریم، انجام فعالیت های مفید و ارزشمند (که رضایت شغلی رو به دنبال داره)، همه و همه از افسردگی جلوگیری می کنن و کمک می کنن به شاد بودن و می دونیم شاد بودن بر روی بهبود کارکرد بدن تأثیر به سزایی داره.
اگه بخوام در مورد خودم صادقانه بگم، تا پارسال در سلامتیم مشکلات زیادی داشتم که بعد از گیاهخوار شدنم خوشبختانه خیلی هاشون حل شد. الآن که بررسی می کنم، احساس می کنم اون موقع که مریض بودم، رفتارم هم خیلی خوب نبوده که الآن در حال اصلاح شدن هستم. هم چنین، هنوز به سلامتی کامل نرسیدم چون مثلاً ورزش و خواب منظم رو هنوز خیلی دنبال نکردم، که امیدوارم اونها رو هم به طور پیوسته پیگیر بشم و در آینده آدم بهتری بشم.
آدم خوب به نظر من دلیلی نداره از بیماری بترسه، چون رنج و بیماری چیزی نیست به جز تاریکی، و وقتی نور جای تاریکی رو بگیره، دیگه رنجی در کار نخواهد بود...
باشد که رستگار شویم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر