حتماً تا حالا پیش اومده که با آدم های بی ذوق و مزخرفی که جز پول به هیچ چیز دیگه ای فکر نمی کنن، برخورد کرده باشین. کسانی که همش به فکر اینن چه طور دو قرون بیشتر از مردم بدزدن و مدام حرص می زنن به خاطر پول، اونقدر حرص می زنن که به سلامتیشون ضربه بخوره و داغون تر بشن.
اما عده ای که به نظر من از اینها هم بدتر و پست ترن، کسانی هستن که قرض ها و بدهی های خودشون رو به دیگران پرداخت نمی کنن در حالی که پول هم دارن. این ها جزو پست ترین موجودات روی کره ی زمین هستن، چرا که زمانی که به کسی اعتماد می کنن و بهش پول قرض میدن و یا یه چیزی رو نسیه میدن، طرف حداقل باید احترام بذاره و اگه نداشت هم با معذرت خواهی و اینا، فرصت بیشتری بگیره، ولی این که داشته باشه و نده، واقعاً نشون دهنده ی سفاهت و حقارت شخصه که حاضر اعتبار و حیثیت خودش رو خورد کنه واسه یه مقدار محدودی پول. این طور افرادی فقط منابع کره ی زمین رو هدر میدن و هیچ ارزش دیگه ای ندارن. متأسفانه ما هم چنین افرادی زیاد دور و برمونه ولی دلیل نمیشه که بگیم خب چون عده ی زیادی اینقدر بد هستن، پس ما هم مثل اونها حقیر باشیم که از قافله عقب نمونیم! این حرف ها رو از خیلی ها می شنویم که: "الآن زمانه اینه، زرنگ باش و تو هم مثل بقیه مردم رو بچاپ تا پیشرفت کنی!" می دونیم که بالأخره جسم ما تا ابد زنده نیست پس حالا که اینطوره، حداقل با شرافی و افتخار زندگی کنیم و نه با حقارت، چون مرگ خیلی از حقارت زیباتره. مرگ اونقدرها هم ترسناک نیست، چون شروع یه زندگی دوباره هست که تا حد زیادی برامون ناشناخته باقی مونده، ولی حقارت یعنی بی ذوقی، یعنی بی شرافتی، یعنی عدم احترام به خویشتن و این قطعاً از مرگ خیلی بدتره. در واقع کسانی که در این اوضاع میخوان "همرنگ جماعت" بشن، مقصر اصلی در بدتر کردن اوضاع هستن چون همینا هستن که افراد حقیر رو بزرگ می کنن. به جاش اینه که سعی کنیم به آدم های شریف بیشتر بها بدیم و با اونها بیشتر در ازتباط باشیم و سعی کنیم ازشون حمایت کنیم تا بتونیم انتظار حمایت اونها رو هم داشته باشیم. منشأ اصلی حقارت هم همون خودخواهیه که بالأخره اگه میخوام درست و خوب زندگی کنیم، باید خودخواهی رو بذاریم کنار.
به هر حال ثروتمند شدن اولین لازمش عزّت نفسه و حالا شاید زمان بیشتری طول بکشه تا نتیجه بگیریم، اما دیگه نتیجه ی شیرینی داره نه حقیرتر و پست تر از مرگ.
انسان های حقیر اگه خدایی رو هم بپرستن، قطعاً اون خدا دروغینه چون هدف از پرستش خدا هدایته نه ضلالت! ولی راستی و درستی بیشتر به نفع خود انسانه. افرادی که میخوان درست زندگی کنن هرگز نباید در راهشون دچار ناامیدی بشن چون به هر حال هر کاری سختی هایی هم داره.
من تصمیم گرفتم دیگه به خاطر اینطور افرادی خودم رو اذیت نکنم. در واقع مالکیتی به اون صورت وجود نداره، هدف ما از پول باید زندگی سالم و لذتبخش باشه و تا حد ممکن سعی کنیم زرنگ باشیم و نذاریم سرمون کلاه بره ولی اگه یه جایی هم یه خورده سرمون کلاه گذاشتن... گور باباشون! چون اول سر خودشون رو کلاه گذاشتن و قطعاً هر کس نتیجه ی اعمالش رو می بینه.
* پی نوشت:
البته امکان اصلاح برای همه هست. اینه که حتی پست ترین افراد هم ممکنه اصلاح بشن و رشد کنن. ولی تا لحظه ای که اصلاح نشن، واقعاً یک زندگی کثیف، نکبت بار و وحشتناک تر از مرگ خواهند داشت...
باشد که رستگار شویم!
اما عده ای که به نظر من از اینها هم بدتر و پست ترن، کسانی هستن که قرض ها و بدهی های خودشون رو به دیگران پرداخت نمی کنن در حالی که پول هم دارن. این ها جزو پست ترین موجودات روی کره ی زمین هستن، چرا که زمانی که به کسی اعتماد می کنن و بهش پول قرض میدن و یا یه چیزی رو نسیه میدن، طرف حداقل باید احترام بذاره و اگه نداشت هم با معذرت خواهی و اینا، فرصت بیشتری بگیره، ولی این که داشته باشه و نده، واقعاً نشون دهنده ی سفاهت و حقارت شخصه که حاضر اعتبار و حیثیت خودش رو خورد کنه واسه یه مقدار محدودی پول. این طور افرادی فقط منابع کره ی زمین رو هدر میدن و هیچ ارزش دیگه ای ندارن. متأسفانه ما هم چنین افرادی زیاد دور و برمونه ولی دلیل نمیشه که بگیم خب چون عده ی زیادی اینقدر بد هستن، پس ما هم مثل اونها حقیر باشیم که از قافله عقب نمونیم! این حرف ها رو از خیلی ها می شنویم که: "الآن زمانه اینه، زرنگ باش و تو هم مثل بقیه مردم رو بچاپ تا پیشرفت کنی!" می دونیم که بالأخره جسم ما تا ابد زنده نیست پس حالا که اینطوره، حداقل با شرافی و افتخار زندگی کنیم و نه با حقارت، چون مرگ خیلی از حقارت زیباتره. مرگ اونقدرها هم ترسناک نیست، چون شروع یه زندگی دوباره هست که تا حد زیادی برامون ناشناخته باقی مونده، ولی حقارت یعنی بی ذوقی، یعنی بی شرافتی، یعنی عدم احترام به خویشتن و این قطعاً از مرگ خیلی بدتره. در واقع کسانی که در این اوضاع میخوان "همرنگ جماعت" بشن، مقصر اصلی در بدتر کردن اوضاع هستن چون همینا هستن که افراد حقیر رو بزرگ می کنن. به جاش اینه که سعی کنیم به آدم های شریف بیشتر بها بدیم و با اونها بیشتر در ازتباط باشیم و سعی کنیم ازشون حمایت کنیم تا بتونیم انتظار حمایت اونها رو هم داشته باشیم. منشأ اصلی حقارت هم همون خودخواهیه که بالأخره اگه میخوام درست و خوب زندگی کنیم، باید خودخواهی رو بذاریم کنار.
به هر حال ثروتمند شدن اولین لازمش عزّت نفسه و حالا شاید زمان بیشتری طول بکشه تا نتیجه بگیریم، اما دیگه نتیجه ی شیرینی داره نه حقیرتر و پست تر از مرگ.
انسان های حقیر اگه خدایی رو هم بپرستن، قطعاً اون خدا دروغینه چون هدف از پرستش خدا هدایته نه ضلالت! ولی راستی و درستی بیشتر به نفع خود انسانه. افرادی که میخوان درست زندگی کنن هرگز نباید در راهشون دچار ناامیدی بشن چون به هر حال هر کاری سختی هایی هم داره.
من تصمیم گرفتم دیگه به خاطر اینطور افرادی خودم رو اذیت نکنم. در واقع مالکیتی به اون صورت وجود نداره، هدف ما از پول باید زندگی سالم و لذتبخش باشه و تا حد ممکن سعی کنیم زرنگ باشیم و نذاریم سرمون کلاه بره ولی اگه یه جایی هم یه خورده سرمون کلاه گذاشتن... گور باباشون! چون اول سر خودشون رو کلاه گذاشتن و قطعاً هر کس نتیجه ی اعمالش رو می بینه.
* پی نوشت:
البته امکان اصلاح برای همه هست. اینه که حتی پست ترین افراد هم ممکنه اصلاح بشن و رشد کنن. ولی تا لحظه ای که اصلاح نشن، واقعاً یک زندگی کثیف، نکبت بار و وحشتناک تر از مرگ خواهند داشت...
باشد که رستگار شویم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر