"بی بند و باری" واژه ایه که برای هر کس بسته به عقایدش، تعریف مختلفی داره، اما یک تعریف درست از این کلمه، اینه که کار غیراخلاقی ای باشه که به بقیه هم ضرر برسونه (به هر صورتی، مستقیم یا غیر مستقیم). بنابر این طبق این تعریف، مجرد بودن یا متأهل بودن لزوماً ربطی به بی بند و بار بودن نداره، بلکه انسانیت و اخلاق مهمّه. ازدواج های ناکام و ایجاد خانواده های بدبخت، حقیقتاً نشانه ی بی بند و باریه و دست کمی از تن فروشی نداره چون به هر حال همون تن فروشی هم، در واقع تجاوز و توهین به روح آدمه. پس هر چیزی باعث آزار روح خودمون یا دیگران بشه، دست کمی از بی بند و باری نداره.
این همه بچه ی گرسنه تو دنیا، این همه آدم ناکام، سرنخش رو که بگیری می بینی عاملش همون انسان های خودخواهی هستن که حتی شام شب هم نداشتن ولی تا جایی که تونستن بچه انداختن رو دنیا، با این جمله ی مسخره که: "هر آن کس دندان دهد، نان دهد" بدون اینکه یک ذرّه به قوانین و تعادل در طبیعت و اصل خوشبختی و رفاه توجه کنن. نتیجه ی این کثافت کاری ها میشه این همه جمعیت زیاد در حالی که ظلم و ناعدالتی در دنیا پابرجا مونده و در نتیجه، این جمعیت مجبورن بر سر بهره مندی از منابع طبیعی با هم به طور احمقانه ای بجنگن و هر کس هم کمی دلسوز و انسان باشه، این طور برداشت شه که از قافله جا مونده. یه آدم باشعور می فهمه که هدف زندگی، جنگیدن نیست، بلکه لذت بردنه...
بنابر این لطفاً از کاربرد جمله ی زشت "هر آن کس که دندان دهد، نان دهد" در هر شرایطی جلوگیری کنید چون خدا قبلاً روزی رو به همه ی موجودات داده بود منتها انسان های خودخواه و بی اخلاق چنان گندی به نعمت های خدا زدن و همچین تعادل همه چیز رو به هم زدن که سال ها وقت لازمه تا همه چیز به روال طبیعی و متوازن برگرده.
ما هم متأسفانه در همچین شرایطی گیر افتادیم که کمتر کسی الآن درک می کنه، اما مهم ترین چیز همینه که سعی کنیم شاد و درست و بی آزار زندگی کنیم، بقیه ی چیزا حاشیه هستن.
به نظر من الآن فقط کسی حق و مشروعیت لازم رو برای بچه دار شدن داره که بتونه هم از نظر مادی و هم از نظر معنوی اون رو تأمین کنه، طوری که بچه ی بیگناه مجبور نشه به هر ظلمی تن بده (از جمله ظلمی مثل سربازی اجباری و جنگ که نشانه های بارز وحشی گری و نفهمیه) فقط در این صورته که حق بقیه ی بچه های گرسنه ادا میشه، یعنی حالا که این همه انسان بدبخت هستن و بدبخت شدن، حداقل سعی بشه یه آدم درست و حسابی تربیت کرد شاید بعداً دنیا رو تغییر بده...
به هر حال به جای خدایان دروغین، باید به دنبال خدای راستینی بگردیم که اعتقاد بهش ما رو واقعاً خوشبخت کنه نه اینکه برده داری رایج بشه! خدای راستین هم فقط و فقط در شادی و لذت می تونه کشف بشه، چون خدای راستین شادی طلب و دوستدار لذّته، همونطور که در طبیعت هم همین رو می بینیم...
باشد که رستگار شویم!
این همه بچه ی گرسنه تو دنیا، این همه آدم ناکام، سرنخش رو که بگیری می بینی عاملش همون انسان های خودخواهی هستن که حتی شام شب هم نداشتن ولی تا جایی که تونستن بچه انداختن رو دنیا، با این جمله ی مسخره که: "هر آن کس دندان دهد، نان دهد" بدون اینکه یک ذرّه به قوانین و تعادل در طبیعت و اصل خوشبختی و رفاه توجه کنن. نتیجه ی این کثافت کاری ها میشه این همه جمعیت زیاد در حالی که ظلم و ناعدالتی در دنیا پابرجا مونده و در نتیجه، این جمعیت مجبورن بر سر بهره مندی از منابع طبیعی با هم به طور احمقانه ای بجنگن و هر کس هم کمی دلسوز و انسان باشه، این طور برداشت شه که از قافله جا مونده. یه آدم باشعور می فهمه که هدف زندگی، جنگیدن نیست، بلکه لذت بردنه...
بنابر این لطفاً از کاربرد جمله ی زشت "هر آن کس که دندان دهد، نان دهد" در هر شرایطی جلوگیری کنید چون خدا قبلاً روزی رو به همه ی موجودات داده بود منتها انسان های خودخواه و بی اخلاق چنان گندی به نعمت های خدا زدن و همچین تعادل همه چیز رو به هم زدن که سال ها وقت لازمه تا همه چیز به روال طبیعی و متوازن برگرده.
ما هم متأسفانه در همچین شرایطی گیر افتادیم که کمتر کسی الآن درک می کنه، اما مهم ترین چیز همینه که سعی کنیم شاد و درست و بی آزار زندگی کنیم، بقیه ی چیزا حاشیه هستن.
به نظر من الآن فقط کسی حق و مشروعیت لازم رو برای بچه دار شدن داره که بتونه هم از نظر مادی و هم از نظر معنوی اون رو تأمین کنه، طوری که بچه ی بیگناه مجبور نشه به هر ظلمی تن بده (از جمله ظلمی مثل سربازی اجباری و جنگ که نشانه های بارز وحشی گری و نفهمیه) فقط در این صورته که حق بقیه ی بچه های گرسنه ادا میشه، یعنی حالا که این همه انسان بدبخت هستن و بدبخت شدن، حداقل سعی بشه یه آدم درست و حسابی تربیت کرد شاید بعداً دنیا رو تغییر بده...
به هر حال به جای خدایان دروغین، باید به دنبال خدای راستینی بگردیم که اعتقاد بهش ما رو واقعاً خوشبخت کنه نه اینکه برده داری رایج بشه! خدای راستین هم فقط و فقط در شادی و لذت می تونه کشف بشه، چون خدای راستین شادی طلب و دوستدار لذّته، همونطور که در طبیعت هم همین رو می بینیم...
باشد که رستگار شویم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر