زندگی 4 حالت داره...

من به این نتیجه رسیدم که به طور کلی، زندگی 4 حالت داره که باز هر کدوم از اون 4 حالت خودش دو حالت داره! اما 4 حالت:
1_ لذتبخش برای خود شخص، و پر از دستاورد برای جامعه
2_ پر از رنج و سختی برای خود شخص، اما مفید برای دیگران
3_ لذتبخش برای خود شخص، اما بی تفاوت نسبت به جامعه
4_ پر از رنج برای شخص، بی فایده برای جامعه

هر کدوم از این حالت ها به دو دسته تقسیم میشه: 1_ بدون هیچ گونه آسیبی نسبت به جامعه و محیط اطراف
2_ مضر برای عده ای از افراد جامعه، یا حتی مضر برای جامعه
در کل دسته ی اول (یعنی بدون آسیب زدن به محیط اطراف) خیلی بهتره از دسته ی دوم، چون اصل اخلاقی و رستگاری بر بی آزاریه، یا به قول حافظ:

مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن / که در طریقت ما، غیر از این گناهی نیست

خب مشخصه که حالت شماره ی یک، نوع عالی زندگیه، چه برای خود شخص و چه برای جامعه. حالت های دوم و سوم هم خوبن به هر حال، هر چند ایده آل نیستن و باید سعی کنیم تا حد ممکن به حالت اول نزدیک بشیم. اما حالت چهارم، پوچ و بی معنیه، یعنی هم برای خود شخص بی ارزشه و هم برای جامعه، ضمن اینکه اگه آسیب هم به اطراف برسونه، اون نوع زندگی اصلاً مضر و خطرناک میشه!

به هر حال، راه حلّش اینه که با خود واقعیمون رو به رو بشیم و بدونیم در زندگی دقیقاً چه چیزهایی می خوایم و براش تلاش کنیم، ضمن اینکه تعصب و پیروی کورکورانه رو هم باید کاملاً گذاشت کنار و به خواسته های واقعی و خالص توجه کرد. حالا ممکنه شرایط برای رسیدن به ایده آل به طور تمام و کمال مهیا نباشه، ولی هر چقدر در این راه پیروز بشیم، ارزشمنده و به نفعمونه.

باشد که جزء دسته ی اول باشیم و رستگار شویم!

* پی نوشت:
احتمالاً دیدین که افراد مفید و مهربون، دست به چه کارهای خلاقانه ای زدن برای کمک به هموطنان زلزله زده. اگرچه همیشه پیشگیری بهتر و راحت تر از درمانه و برای آینده باید حتماً پیشگیری کرد، اما به هر حال لذت خیلی بالایی در کمک به دیگران هست که این افراد دلسوز، این لذت رو به خوبی درک می کنن. من وقتی دیدم چقدر با ذوق و شوق در حال کمک هستن اونم در شرایطی که اوضاع اقتصادی مملکت ما جوریه که همه به ستوه اومدن، ارزش زندگی رو بیشتر لمس می کنم و فکر می کنم اگه در زمان زلزله ی بم هم اینترنت اینقدر فراگیر شده بود، قطعاً کمک رسانی خیلی سریع تر می بود و آسیب ها خفیف تر. بنابر این می بینیم که اگه فناوری های مفید در دست افراد مفید قرار بگیره، چقدر می تونه خوب باشه. پس بیشتر قدر این افراد دلسوز رو بدونیم! و یادمون باشه انسان های واقعی در سخت ترین شرایط هم، انسان باقی می مونن!