رستگاری، مسئله ایه که برای هر کس تعریف متفاوتی داره. اگرچه این روزا معنای رستگاری برای خیلی از هم سن و سال های من شده قبولی تو کنکور و یا تموم کردن دانشگاه، پیدا کردن شغل، پول جمع کردن و اینطور مسائلی که شخص با درگیر شدن و حساسیت بیش از حد، تمام تمرکزش رو میذاره رو اونا و در نتیجه از بقیه ی جنبه های زندگی غافل می مونه و دیگه فرصتی پیدا نمی کنه که به مسائل اصلی زندگی فکر کنه، اما به هر حال همه ی ما باید روزی برای سؤالات ذهنیمون پاسخی پیدا کنیم چرا که بدون اون، زندگی بی معنا میشه.
خوشبختانه من تا حالا با وجود مشکلات و دغدغه های مختلف، هیچ وقت از تفکر به اصل زندگی غافل نبودم و دوست دارم همیشه همینطور باشه. از نظر جامعه و هم چنین خیلی از اطرافیانم، تا حالا دو سال جا موندم چون تو کنکور شرکت نکردم و سربازی هم نرفتم، اما خودم حقیقت رو می دونم که نه تنها دو سال عقب نموندم، بلکه به یه سری نتایج خوبی هم رسیدم و مشغولم در پروژه های خیلی خوبی که اگه طبق عقاید و خواسته های خودم عمل نکرده بودم، الآن به اینجا نمی رسیدم. البته که ریسک کردم و هنوز هم به نتیجه ی مطلوب نرسیدم، ولی ارزشش رو داشت و من مطمئن هستم که ریسک کردن قطعاً نتایج خیلی بهتری از راکد بودن، ادامه دادن به یه زندگی خسته کننده و روزمرگی داره. امیدوارم بیشتر تلاش کنم و زندگیم رو بهبود بدم...
از بحث دور نشیم. رستگاری همونطور که گفتم برای هر کس معنای مختلفی می تونه داشته باشه که بستگی به تفکر و ذهنیّت اون شخص داره. حتی هر شخص هم در هر دوره ای، نظر متفاوتی نسبت به رستگاری داره، مثلاً خود من نسبت به پنج سال پیش دیدگاهم خیلی عوض شده چون به هر حال تو این پنج سال تلاش کردم که بیشتر رشد کنم...
اما یه چیزی این وسط مشترکه، یعنی جدای از دیدگاه های مختلف، رستگاری یک اصلی داره که تقریباً در همه ی عقاید مشترکه، و اون اصل و پایه هم چیزی نیست جز: رهایی از رنج.
برای اکثر ما، رستگاری به معنای رسیدن به کمال مطلوبه که به عقیده ی خیلی ها مثل من، برای کمال پایانی وجود نداره. بعضی ها هم رستگاری رو در ابدیت و رهایی از چرخه ی مرگ و زندگی می دونن که می تونه کاملاً درست باشه، منتها طبق این عقاید، رستگاری مربوط به بعد از پایان زندگی در این دنیاست، در حالی که رستگاری شروعش از همین زندگیه و طبیعتاً انتظار میره که در همین زندگی هم بتونیم از نتایجش بهره مند بشیم. رسیدن به همه چیز و همه ی خواسته ها در این دنیا و با این عمر محدود ممکن نیست، اما شاد بودن و رهایی از رنج، شدنی و ممکنه، و این یعنی اولین پایه ی رستگاری که بعد می رسه به سطوح بالاتر و میره به سمت کمالی که پایانی براش قابل تصور نیست.
شاد بودن یکی از مهم ترین اهداف خلقته. چمن برای رشد رنج نمی کشه، ما وقتی داشتیم بزرگ می شدیم و قدمون بلند میشد، درد و رنجی حس نکردیم. پس چرا خودمون رو بیخود و بی جهت و با ادامه به روزمرگی رنج بدیم؟ خیلی از افراد تلاش کردن رو مترادف با رنج می دونن، در صورتی که تلاش یکی از اصول کائناته. برای مثال همون طور که گفتم چمن برای رشد رنج نمی کشه، اما تلاش می کنه، یعنی شروع می کنه به جذب مواد معدنی از زمین و بعد با استفاده از انرژی خورشید رشد می کنه. اتفاقاً تلاش می تونه خیلی لذت بخش باشه، همونطور که کنجکاوی بشر همیشه براش لذت بخش بوده و اون رو به سمت پیشرفت هدایت کرده. پس اگه از کارمون لذت نمی بریم، یا می بایستی دیدگاهمون رو عوض کنیم که نکات جالبی در اون کار پیدا کنیم، یا اینکه شغلمون رو عوض کنیم و به دنبال کاری بریم که برامون لذت بخش باشه و یا به قول معروف، روحمون رو هم به اندازه ی جیبمون غنی کنه!
البته یه مسئله ی مهم دیگه هم، رعایت تعادل و توازنه. این که اونقدر غرق در یک زمینه بشیم که از بقیه ی زندگی غافل بمونیم، بزرگترین ضربه رو به ما می زنه ضمن اینکه بعد از یه مدت کاراییمون به شدت کاهش پیدا می کنه. توازن و تعادل هم یکی از اصول کائناته که در نبود کمال مطلق، جهان رو تا حد امکان و به خوبی اداره می کنه.
ار امروز سعی کنیم هدفمون درست زندگی کردن باشه و نه بادی به هر جهت، چون به نفع خودمونه. با این که شرایط ایده آل نیست، اما خوشبختانه ما اختیار فکر و زندگی شخصی خودمون رو به طور کامل داریم که اگه درست عمل کنیم، تدریجاً بقیه ی مسائل هم حل میشه. باید همیشه یادمون باشه که مهم ترین هدف خلقت، لذت و رستگاریه، پس سعی کنیم با این هدف هماهنگ باشیم...
باشد که رستگار شویم!
خوشبختانه من تا حالا با وجود مشکلات و دغدغه های مختلف، هیچ وقت از تفکر به اصل زندگی غافل نبودم و دوست دارم همیشه همینطور باشه. از نظر جامعه و هم چنین خیلی از اطرافیانم، تا حالا دو سال جا موندم چون تو کنکور شرکت نکردم و سربازی هم نرفتم، اما خودم حقیقت رو می دونم که نه تنها دو سال عقب نموندم، بلکه به یه سری نتایج خوبی هم رسیدم و مشغولم در پروژه های خیلی خوبی که اگه طبق عقاید و خواسته های خودم عمل نکرده بودم، الآن به اینجا نمی رسیدم. البته که ریسک کردم و هنوز هم به نتیجه ی مطلوب نرسیدم، ولی ارزشش رو داشت و من مطمئن هستم که ریسک کردن قطعاً نتایج خیلی بهتری از راکد بودن، ادامه دادن به یه زندگی خسته کننده و روزمرگی داره. امیدوارم بیشتر تلاش کنم و زندگیم رو بهبود بدم...
از بحث دور نشیم. رستگاری همونطور که گفتم برای هر کس معنای مختلفی می تونه داشته باشه که بستگی به تفکر و ذهنیّت اون شخص داره. حتی هر شخص هم در هر دوره ای، نظر متفاوتی نسبت به رستگاری داره، مثلاً خود من نسبت به پنج سال پیش دیدگاهم خیلی عوض شده چون به هر حال تو این پنج سال تلاش کردم که بیشتر رشد کنم...
اما یه چیزی این وسط مشترکه، یعنی جدای از دیدگاه های مختلف، رستگاری یک اصلی داره که تقریباً در همه ی عقاید مشترکه، و اون اصل و پایه هم چیزی نیست جز: رهایی از رنج.
برای اکثر ما، رستگاری به معنای رسیدن به کمال مطلوبه که به عقیده ی خیلی ها مثل من، برای کمال پایانی وجود نداره. بعضی ها هم رستگاری رو در ابدیت و رهایی از چرخه ی مرگ و زندگی می دونن که می تونه کاملاً درست باشه، منتها طبق این عقاید، رستگاری مربوط به بعد از پایان زندگی در این دنیاست، در حالی که رستگاری شروعش از همین زندگیه و طبیعتاً انتظار میره که در همین زندگی هم بتونیم از نتایجش بهره مند بشیم. رسیدن به همه چیز و همه ی خواسته ها در این دنیا و با این عمر محدود ممکن نیست، اما شاد بودن و رهایی از رنج، شدنی و ممکنه، و این یعنی اولین پایه ی رستگاری که بعد می رسه به سطوح بالاتر و میره به سمت کمالی که پایانی براش قابل تصور نیست.
شاد بودن یکی از مهم ترین اهداف خلقته. چمن برای رشد رنج نمی کشه، ما وقتی داشتیم بزرگ می شدیم و قدمون بلند میشد، درد و رنجی حس نکردیم. پس چرا خودمون رو بیخود و بی جهت و با ادامه به روزمرگی رنج بدیم؟ خیلی از افراد تلاش کردن رو مترادف با رنج می دونن، در صورتی که تلاش یکی از اصول کائناته. برای مثال همون طور که گفتم چمن برای رشد رنج نمی کشه، اما تلاش می کنه، یعنی شروع می کنه به جذب مواد معدنی از زمین و بعد با استفاده از انرژی خورشید رشد می کنه. اتفاقاً تلاش می تونه خیلی لذت بخش باشه، همونطور که کنجکاوی بشر همیشه براش لذت بخش بوده و اون رو به سمت پیشرفت هدایت کرده. پس اگه از کارمون لذت نمی بریم، یا می بایستی دیدگاهمون رو عوض کنیم که نکات جالبی در اون کار پیدا کنیم، یا اینکه شغلمون رو عوض کنیم و به دنبال کاری بریم که برامون لذت بخش باشه و یا به قول معروف، روحمون رو هم به اندازه ی جیبمون غنی کنه!
البته یه مسئله ی مهم دیگه هم، رعایت تعادل و توازنه. این که اونقدر غرق در یک زمینه بشیم که از بقیه ی زندگی غافل بمونیم، بزرگترین ضربه رو به ما می زنه ضمن اینکه بعد از یه مدت کاراییمون به شدت کاهش پیدا می کنه. توازن و تعادل هم یکی از اصول کائناته که در نبود کمال مطلق، جهان رو تا حد امکان و به خوبی اداره می کنه.
ار امروز سعی کنیم هدفمون درست زندگی کردن باشه و نه بادی به هر جهت، چون به نفع خودمونه. با این که شرایط ایده آل نیست، اما خوشبختانه ما اختیار فکر و زندگی شخصی خودمون رو به طور کامل داریم که اگه درست عمل کنیم، تدریجاً بقیه ی مسائل هم حل میشه. باید همیشه یادمون باشه که مهم ترین هدف خلقت، لذت و رستگاریه، پس سعی کنیم با این هدف هماهنگ باشیم...
باشد که رستگار شویم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر