اینکه بشر چه زمانی آتش رو کشف کرد، اون طور که باید معلوم نیست، ولی خیلی ها تمدّن و پیشرفت بشر رو مربوط به کشف آتیش می دونن. البته آتیش از همون ابتدای پیدایش زمین وجود داشته، منتها بشر چیزی راجع به اون و اینکه چه طور مهارش کنه، نمی دونسته و بنابر این انسان های اولیه از آتش خیلی وحشت داشتن چون فکر می کردن فقط خانمان سوزی و خرابکاری می کنه و بلد نبودن ازش استفاده کنن. همین الآن هم بعضی وقت ها مهار آتش سوزی هایی که در جنگل ها و شهرها اتفاق می افته، کار خیلی سختیه، چه برسه به اون موقع...
پختن غذا هم مربوط میشه به بعد از کشف آتیش، ولی این تنها خاصیت آتش نیست. همونطور که می دونیم، صنایعی مثل ذوب آهن، پتروشیمی و از همه رایج تر، همین ماشین هایی که تو خیابون می بینیم (با موتورهای احتراق درونی)، همه و همه از آتش بهره می برن. توی هوای خیلی سرد، آتیش به ما گرما میده. پس می بینیم که آتش خاصیت های زیادی داره، شاید خیلی خاصیت های دیگه هم داشته باشه که ما هنوز خبر نداریم.
اما مثل خیلی از چیزها، آتیش هم مثل شمشیر دو دم سرتیز می مونه، یعنی هم میشه از اون در جهت مثبت استفاده کرد و هم در جهت منفی. آتش سوزی های مختلف که به طور عمدی یا غیر عمدی به وجود میان، یکی از همین پیامدهای منفی آتیش هستن. اما آتیش یه پیامد خیلی منفی دیگه هم داره؛ بله! "پخت و پز"! معلوم نیست انسان چرا بعد از کشف آتش، از این وسیله برای نابود کردن غذای طبیعی خودش –که هزاران و میلیون ها سال بدون هیچ مشکلی مصرف می کرده- استفاده کرد. این دیگه گناه آتیش نیست، بلکه خطای بشره! پس چرا ما باید فکر کنیم که این عمل غیر طبیعی پخت و پز، کار درستیه؟!
حالا شاید انسان های اون موقع نمی دونستن و ندونسته چیزی رو امتحان کردن که بهای خیلی سنگینی داشت، اما الآن که ما می دونیم آتیش اکثر مواد غذایی مفید رو از بین می بره، دیگه چرا به این عمل اشتباه ادامه بدیم؟!
پس می بینیم که خام گیاهخوار ها از آتیش بدشون نمیاد! بلکه اونها فقط مخالف نابود کردن غذا به وسیله ی آتیش هستن! وگرنه خود آتش یک پدیده ی طبیعیه که انسان هم تونسته در صنعت ازش استفاده کنه. آیا اگه انسان بعد از کشف آتش و یادگیری مهار اون، هم چنان غذای خودش رو به همون روش طبیعی قبل می کرد، نمی تونست صنایعی مثل ذوب فلزات رو کشف کنه؟! قطعاً می تونست! و اینقدر هم گرفتار بیماری ها، قحطی ها و بدبختی های مختلف که همشون حاصل نابود کردن غذا به وسیله ی آتش و حرارت بیش از حدّه، نمیشد.
باشد که از جنبه های مثبت پدیده ها استفاده کنیم!
پختن غذا هم مربوط میشه به بعد از کشف آتیش، ولی این تنها خاصیت آتش نیست. همونطور که می دونیم، صنایعی مثل ذوب آهن، پتروشیمی و از همه رایج تر، همین ماشین هایی که تو خیابون می بینیم (با موتورهای احتراق درونی)، همه و همه از آتش بهره می برن. توی هوای خیلی سرد، آتیش به ما گرما میده. پس می بینیم که آتش خاصیت های زیادی داره، شاید خیلی خاصیت های دیگه هم داشته باشه که ما هنوز خبر نداریم.
اما مثل خیلی از چیزها، آتیش هم مثل شمشیر دو دم سرتیز می مونه، یعنی هم میشه از اون در جهت مثبت استفاده کرد و هم در جهت منفی. آتش سوزی های مختلف که به طور عمدی یا غیر عمدی به وجود میان، یکی از همین پیامدهای منفی آتیش هستن. اما آتیش یه پیامد خیلی منفی دیگه هم داره؛ بله! "پخت و پز"! معلوم نیست انسان چرا بعد از کشف آتش، از این وسیله برای نابود کردن غذای طبیعی خودش –که هزاران و میلیون ها سال بدون هیچ مشکلی مصرف می کرده- استفاده کرد. این دیگه گناه آتیش نیست، بلکه خطای بشره! پس چرا ما باید فکر کنیم که این عمل غیر طبیعی پخت و پز، کار درستیه؟!
حالا شاید انسان های اون موقع نمی دونستن و ندونسته چیزی رو امتحان کردن که بهای خیلی سنگینی داشت، اما الآن که ما می دونیم آتیش اکثر مواد غذایی مفید رو از بین می بره، دیگه چرا به این عمل اشتباه ادامه بدیم؟!
پس می بینیم که خام گیاهخوار ها از آتیش بدشون نمیاد! بلکه اونها فقط مخالف نابود کردن غذا به وسیله ی آتیش هستن! وگرنه خود آتش یک پدیده ی طبیعیه که انسان هم تونسته در صنعت ازش استفاده کنه. آیا اگه انسان بعد از کشف آتش و یادگیری مهار اون، هم چنان غذای خودش رو به همون روش طبیعی قبل می کرد، نمی تونست صنایعی مثل ذوب فلزات رو کشف کنه؟! قطعاً می تونست! و اینقدر هم گرفتار بیماری ها، قحطی ها و بدبختی های مختلف که همشون حاصل نابود کردن غذا به وسیله ی آتش و حرارت بیش از حدّه، نمیشد.
باشد که از جنبه های مثبت پدیده ها استفاده کنیم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر