مزایای کشاورزی ارگانیک از نظر کیفیت بالاتر و سلامتی محصول بر کسی پوشیده نیست و واقعاً هم یک ضرورت غیر قابل انکاره که لازمه همه ی کشورها بهش توجه کنن...
اما یه جایی از پیروان آیین های معنوی (مثل ریکی و غیره) خوندم که جدای از خواص غذایی مادی، ارتعاشات مغناطیسی گیاهان ارگانیک و طبیعی، بسیار بیشتر از گیاهانی هست که با کود و سم های شیمیایی به عمل میان، و به همین خاطر با خوردن گیاهان طبیعی، انرژی جسمی و روحی بیشتری پیدا می کنیم، چیزی که در عمل حقیقت داره چون به هر حال ماده و انرژی به هم ربط دارن...
گیاهانی که با کود شیمیایی به عمل میان، اگرچه ممکنه اندازه ی بزرگتری نسبت به گیاهان ارگانیک داشته باشن، ولی از نظر مواد غذایی و املاح، فقیر هستن و به همین خاطر در مقابل آفت ها بسیار آسیب پذیر هستن و خیلی زود هم پژمرده میشن، و جانورانی مثل ملخ که به طور ناگهانی حمله ور میشن به مزارع، دارن این هشدار رو به ما میدن که این شیوه ی رایج کشاورزی مکانیزه کاملاً غلطه و اون ها رو می خورن و تبدیل می کنن به کود که بلکه سال برای سال بعد زمین یه مقداری تقویت بشه، منتها افراد حریص پول پرست به جای اینکه به این مسائل واضح توجه کنن، میان با انواع سم های کشنده ی رنگارنگ، طوری محیط رو سمّی می کنن که حتی حشرات هم به مزارع نزدیک نشن، و بعد تمام این محصولات سمّی رو به خورد انسان ها میدن! و بعد همه هاج و واج باقی می مونن که چرا این همه بیماری گریبانگیر ماست اونم تو این عصر "پیشرفت"؟!
ما که میگیم با خام گیاهخواری و کنترل جمعیت، واقعاً میشه کاری کرد که غذا به همه برسه چون واقعاً آتیش نابود کننده ی غذاست، وگرنه در غیر اینصورت گیاهان به جای اشعه و حرارت ملایم خورشید، می بایست با شعله ی آتیش به عمل می اومدن! متأسفانه توهّم حریصانه ی "کمبود مواد غذایی" همچین جلوی ذهن مردم رو گرفته که حتی یک ثانیه هم نمیخوان فکر کنن شاید راه بهتری باشه که همه مشکلات رو حل کنه، و حاضرن با همین وضعیت مسخره بسازن که این برای انسان صاحب اختیار، واقعاً خجالت آوره!
به نظر من مسئله ی حقوق گیاهان هم لازمه که مطرح باشه، چون علاوه بر اینکه ناشناخته های زیادی راجع به روح و احساس گیاهان وجود داره، چیزی که به ظاهر هم مشهوده اینه که دخالت بیجای انسان برای برداشت حریصانه ی محصول بیشتر، واقعاً به ساختار و قدرت گیاه آسیب می زنه، و نتیجتاً به انسان و سایر موجودات هم آسیب خواهد زد.
اگه بخوایم حقوق گیاهان رو در نظر بگیریم، قطع درختان برای ساختن میز و صندلی و این جور چیزا هم هیچ توجیهی نداره وقتی این همه جایگزین پلاستیکی و فلزی با دوام بیشتر هست. حتی برای گسترش علم هم دیگه نیازی به قطع درختان نیست، پس می بینیم که خوشبختانه همیشه راه های بهتری هم وجود داره. نکته ی جالب اینجاست که هر چه بیشتر به حقوق سایر موجودات احترام بذاریم، بیشتر به نفع خودمون میشه! مثلاً همین صنایع کاغذ و چاپ، علاوه بر استفاده از کلی مواد سمّی و شیمیایی مضر و بیمازی زا، اکوسیسم های طبیعی رو به هم می ریزه چون وقتی مثلاً یه جنگل درختان بلند سکویا و یا چوب قرمز رو برای کاغذ قطع می کنن، اگه با کاشت درخت جایگزین نکنن، که خب شاید صدها سال طول بکشه تا دوباره بازسازی شه و تنوع گیاهی و جانوری مثل سابق برگرده، و اگر هم جایگزین کنن، معمولاً با درختانی که زودتر رشد کنن (مثل کاج) جایگزین میشه که دیگه هیچ شباهتی به زیست بوم قبلی نداره و دیگه خبری از اون تنوع جانوری نیست، پس چه بهتر که این خسارت ها به حداقل برسن چون درختان بزرگترین تولید کننده ی اکسیژن هستن که این خیلی به نفع ماست!
باشد که رستگار شویم!
اما یه جایی از پیروان آیین های معنوی (مثل ریکی و غیره) خوندم که جدای از خواص غذایی مادی، ارتعاشات مغناطیسی گیاهان ارگانیک و طبیعی، بسیار بیشتر از گیاهانی هست که با کود و سم های شیمیایی به عمل میان، و به همین خاطر با خوردن گیاهان طبیعی، انرژی جسمی و روحی بیشتری پیدا می کنیم، چیزی که در عمل حقیقت داره چون به هر حال ماده و انرژی به هم ربط دارن...
گیاهانی که با کود شیمیایی به عمل میان، اگرچه ممکنه اندازه ی بزرگتری نسبت به گیاهان ارگانیک داشته باشن، ولی از نظر مواد غذایی و املاح، فقیر هستن و به همین خاطر در مقابل آفت ها بسیار آسیب پذیر هستن و خیلی زود هم پژمرده میشن، و جانورانی مثل ملخ که به طور ناگهانی حمله ور میشن به مزارع، دارن این هشدار رو به ما میدن که این شیوه ی رایج کشاورزی مکانیزه کاملاً غلطه و اون ها رو می خورن و تبدیل می کنن به کود که بلکه سال برای سال بعد زمین یه مقداری تقویت بشه، منتها افراد حریص پول پرست به جای اینکه به این مسائل واضح توجه کنن، میان با انواع سم های کشنده ی رنگارنگ، طوری محیط رو سمّی می کنن که حتی حشرات هم به مزارع نزدیک نشن، و بعد تمام این محصولات سمّی رو به خورد انسان ها میدن! و بعد همه هاج و واج باقی می مونن که چرا این همه بیماری گریبانگیر ماست اونم تو این عصر "پیشرفت"؟!
ما که میگیم با خام گیاهخواری و کنترل جمعیت، واقعاً میشه کاری کرد که غذا به همه برسه چون واقعاً آتیش نابود کننده ی غذاست، وگرنه در غیر اینصورت گیاهان به جای اشعه و حرارت ملایم خورشید، می بایست با شعله ی آتیش به عمل می اومدن! متأسفانه توهّم حریصانه ی "کمبود مواد غذایی" همچین جلوی ذهن مردم رو گرفته که حتی یک ثانیه هم نمیخوان فکر کنن شاید راه بهتری باشه که همه مشکلات رو حل کنه، و حاضرن با همین وضعیت مسخره بسازن که این برای انسان صاحب اختیار، واقعاً خجالت آوره!
به نظر من مسئله ی حقوق گیاهان هم لازمه که مطرح باشه، چون علاوه بر اینکه ناشناخته های زیادی راجع به روح و احساس گیاهان وجود داره، چیزی که به ظاهر هم مشهوده اینه که دخالت بیجای انسان برای برداشت حریصانه ی محصول بیشتر، واقعاً به ساختار و قدرت گیاه آسیب می زنه، و نتیجتاً به انسان و سایر موجودات هم آسیب خواهد زد.
اگه بخوایم حقوق گیاهان رو در نظر بگیریم، قطع درختان برای ساختن میز و صندلی و این جور چیزا هم هیچ توجیهی نداره وقتی این همه جایگزین پلاستیکی و فلزی با دوام بیشتر هست. حتی برای گسترش علم هم دیگه نیازی به قطع درختان نیست، پس می بینیم که خوشبختانه همیشه راه های بهتری هم وجود داره. نکته ی جالب اینجاست که هر چه بیشتر به حقوق سایر موجودات احترام بذاریم، بیشتر به نفع خودمون میشه! مثلاً همین صنایع کاغذ و چاپ، علاوه بر استفاده از کلی مواد سمّی و شیمیایی مضر و بیمازی زا، اکوسیسم های طبیعی رو به هم می ریزه چون وقتی مثلاً یه جنگل درختان بلند سکویا و یا چوب قرمز رو برای کاغذ قطع می کنن، اگه با کاشت درخت جایگزین نکنن، که خب شاید صدها سال طول بکشه تا دوباره بازسازی شه و تنوع گیاهی و جانوری مثل سابق برگرده، و اگر هم جایگزین کنن، معمولاً با درختانی که زودتر رشد کنن (مثل کاج) جایگزین میشه که دیگه هیچ شباهتی به زیست بوم قبلی نداره و دیگه خبری از اون تنوع جانوری نیست، پس چه بهتر که این خسارت ها به حداقل برسن چون درختان بزرگترین تولید کننده ی اکسیژن هستن که این خیلی به نفع ماست!
باشد که رستگار شویم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر