از اینکه هیچ چیز کامل نیست، خیلی هم خوشحالم!

همون طور که در پست های قبلی هم نوشتم، کمال مطلق اصلاً وجود نداره و هر روز که میگذره، نسبت به این قضیه مطمئن تر میشم. این قضیه واقعاً پر از امید و خوشحال کننده هست! چرا که به زندگی، معنی و مفهوم حقیقی میده. ممکنه کسی با من هم عقیده باشه ولی تو دلش بگه ای کاش کمال مطلقی وجود می داشت که ما از زندگی و همه ی این چیزا بی نیاز باشیم، ولی من از این موضوع خیلی هم خوشحالم چون در اون صورت زندگی ما پوچ و بی معنی میشد!
وقتی انسان این قضیه رو خوب درک کنه، سعی می کنه همیشه نیمه ی پر لیوان رو ببینه و هم چنین، برای خوشبختی و رعایت اصول اخلاقی هم نیازی به آقا بالاسر نداره! چون می دونه که هر کاری انجام بده، به خودش بر می گرده...

باشد که رستگار شویم!

نظر جالب یکی از خوانندگان در اون یکی وبلاگم:

به نظر من این رانده شدن آدم و حوا از عدن به نفع انسان بود
طوری که خدا شاید می خواسته با این کار ،انسان از مقام والایی که داره بالاتر بره