*** لذتگرایی یا شهوتگرایی؟! ***

چند وقت پیش این مطلب رو در ویکی پدیا خوندم:

"لذت‌گرایی، لذت‌پرستی، لَذَّت‌باوری، یا هدونیسم(به فرانسوی: Hédonisme) مکتبی فلسفی است که لذت را ارزش غایی و مهم ترین پیشه انسانیت می‌داند.
واژهٔ هدونیسم از واژهٔ یونانی هدونی به معنای شهوت وام گرفته‌شده‌است.
لذت‌باوری خود به دو مکتب بخش شده‌است؛ مکتبی که پیرو دیدگاه‌های" جرمی بنتم" بود و از مشی کمی دفاع می‌نمود. بنتم بر این باور بود که ارزش شهوت به طور کمی بدیهی‌است. او بر این باور بود که شهوت شمارش‌پذیر نیست ولی زمان لذت بردن را می‌توان حساب‌کرد.
گروهی دیگر از پیروان لذت‌باوری شهوت را امری کیفی می‌شمردند. از میان آنها می‌توان از" جان استوارت میل" نام‌برد. میل بر این باور بود که شهوت را می‌توان به سطوح گونه‌گون تقسیم نمود. شهوتی که بالاتر است و آنکه پایین‌تر. او می‌انگاشت که موجودات ساده‌تر به آسان‌ترین و در دست‌رس‌ترین شکل شهوت دست می‌یازند و از دیگر جنبه‌های زندگی بی‌بهره‌اند. چنین موجوداتی در همان گونه ی شهوت سطح پایین زیاده‌روی می‌کنند.
چنین می‌نماید که دموکریت نخستین فیلسوفی باشد که پیرو این اندیشه بوده‌است."

البته یه بخشی از این مطلب خیلی کامل توضیح نداده که منظورش از موجودات ساده تر چیه، چون اگه منظور حیوانات هستن، درسته که به در دسترس ترین شکل شهوت یعنی ***! دست پیدا می کنن ولی اکثر حیوانات به جز در فصل جفتگیری با جنس مخالفشون در هم نمی آمیزن و این یعنی یه کنترل که به صورت غریزی وجود داره.
اما خب در مورد انسان ها قضیه خیلی فرق داره! :دی ولی چیزی که هست اینه که انسان ها هر چی سطح فکرشون بالاتر میره، خواهان لذت های مختلف و متنوع تری هستن از جمله لذت های معنوی که لذت معنوی می تونه تو هر کاری وجود داشته باشه. پس یه جورایی میشه نتیجه گرفت که افرادی که فقط به*** فکر می کنن! از سطح فکر پایینی برخوردارن حتی پایین تر از حیوانات، و هم چنین این افراد هرگز لذت های بزرگتر رو درک نمی کنن. این نتیجه گیری به نظر من درسته و راه حلشم آموزش درست به افراده و این که به مردم یاد بدن چه طور از زندگی لذت ببرن و چه طور و چرا باید یه سری جاها خودشونو کنترل کنن که متاسفانه سیاست مدارای جهان در این امر خیلی کوتاهی کردن و اگه به جای ساخت جنگ افزار تمرکزشونو بذارن رو مسائل انسانی و اجتماعیريال یقیناً دنیای بهتری خواهیم داشت. این چیزا رو نمیشه نادیده گرفت و سرکوب کرد، چون در این صورت عقده و کینه به وجود میاد و وضع به مراتب بدتر میشه. اما راه حلی شاید باشه....
به امید این که اندیشه های بزرگ جهان گیر بشه...