یکی از مسائلی که هر شخص با کمی دقت می تونه اونو درک کنه، اینه که آدم حاصل تمام کارهای نیک و بد خودش رو می بینه، همونطور که قانون "کارما" یا قانون سوم نیوتن یا هر قانون دیگه ای که میخواین اسمش رو بذارین، همین رو میگه.
من خودم شخصاً این رو بارها و بارها تجربه کردم و فکر می کنم اگه کسی هنوز منکر این قانونه، به اندازه ی کافی به رفتار خودش و نتایجی که در زندگی به دست آورده، دقت نکرده.
اگه آدم کمی فکر کنه و یه خورده هم از دیدگاه فلسفی به زندگی نگاه کنه، می بینه که هدف هستی و زندگی هر چی که هست، آزار و اذیت نیست، و قطعاً آزار و بدی، پست ترین و بی ارزش ترین چیزیه که تو عالم هست (که میشه گفت همون شیطان، ابلیس یا اهریمنی هست که زندگی ادم رو تباه می کنه) سعدی چه درست گفت:
حالا این آدم هایی که فکر می کنن با آزار و اذیت، زورگویی و نقض حقوق دیگران می تونن چیزی برا خودشون به دست بیارن و یا احیاناً عقده هاشونو جبران کنن، کاملاً در اشتباه هستن و این چیزیه که بالأخره بهش پی می برن وگرنه در غیر این صورت، با جهالت از این دنیا میرن.
برای جبران کم و کاستی های زندگی، هیچ چیز بهتر از نیکی کردن نیست و برای رشد و پیشرفت انسان هیچ چیز مؤثرتر از بی آزاری و انجام کار درست نیست. این چیزیه که به من ثابت شده و بهش ایمان دارم، و به خیلی های دیگه هم ثابت شده و خواهد شد...
اگه کسی هنوز در این مورد تردید داره، فقط کافیه امتحان کنه و بیشتر دقت کنه. به قول شاعر:
خوشبختانه قانون های زندگی، بسیار دموکراتیک هستن و اصلاً فرقی نمی کنه شخص در چه جایگاه و مقامی باشه، هیچ پارتی بازی ای هم در کار نیست! فقط و فقط اعمال و افکار هستن که نتایج رو رقم می زنن...
باشد که رستگار شویم!
من خودم شخصاً این رو بارها و بارها تجربه کردم و فکر می کنم اگه کسی هنوز منکر این قانونه، به اندازه ی کافی به رفتار خودش و نتایجی که در زندگی به دست آورده، دقت نکرده.
اگه آدم کمی فکر کنه و یه خورده هم از دیدگاه فلسفی به زندگی نگاه کنه، می بینه که هدف هستی و زندگی هر چی که هست، آزار و اذیت نیست، و قطعاً آزار و بدی، پست ترین و بی ارزش ترین چیزیه که تو عالم هست (که میشه گفت همون شیطان، ابلیس یا اهریمنی هست که زندگی ادم رو تباه می کنه) سعدی چه درست گفت:
به جان زنده دلان سعدیا، که ملک وجود
نیرزد به آن که دلى را ز خود بیازارى
نیرزد به آن که دلى را ز خود بیازارى
حالا این آدم هایی که فکر می کنن با آزار و اذیت، زورگویی و نقض حقوق دیگران می تونن چیزی برا خودشون به دست بیارن و یا احیاناً عقده هاشونو جبران کنن، کاملاً در اشتباه هستن و این چیزیه که بالأخره بهش پی می برن وگرنه در غیر این صورت، با جهالت از این دنیا میرن.
برای جبران کم و کاستی های زندگی، هیچ چیز بهتر از نیکی کردن نیست و برای رشد و پیشرفت انسان هیچ چیز مؤثرتر از بی آزاری و انجام کار درست نیست. این چیزیه که به من ثابت شده و بهش ایمان دارم، و به خیلی های دیگه هم ثابت شده و خواهد شد...
اگه کسی هنوز در این مورد تردید داره، فقط کافیه امتحان کنه و بیشتر دقت کنه. به قول شاعر:
صد بار بدی کردی، دیدی ثمرش را / نیکی چه بدی داشت، یک بار نکردی؟!
خوشبختانه قانون های زندگی، بسیار دموکراتیک هستن و اصلاً فرقی نمی کنه شخص در چه جایگاه و مقامی باشه، هیچ پارتی بازی ای هم در کار نیست! فقط و فقط اعمال و افکار هستن که نتایج رو رقم می زنن...
باشد که رستگار شویم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر